Pongo!

19 juni:
Ik heb de hele dag in "mijn hok" vertoefd met op de deur een groot plakkaat waar op stond "NIET STOREN", geen s.v.p. erachter of iets dergelijks gewoon helder en duidelijk een opdracht. Dat werkt! Niemand kreeg het in zijn kop om mij te storen, zelfs niet voor een kopje koffie... maar die heb ik zelf dan maar gehaald op gezette tijden. Het plakkaat kan ik natuurlijk niet altijd inzetten want dan verliest het zijn waarde maar zo incidenteel is het klaarblijkelijk een goed werkend commando. Gaar als een klontje van alle cijfertjes is het een verademing om 's avonds even met de hondjes op pad te kunnen gaan. Heerlijk, de rust, de natuur, een koekoek die in de verte roept en mijn honden die lekker voor mij uit dartelen. Ik had het fototoestel meegenomen en een paar plaatjes geschoten.

Pongo struint achter Jessie aan door het riet

Jessie rent graag door de rietkraag en Pongo besluit diezelfde route te lopen alleen is het riet voor hem nog wel een stuk hoger dan voor Jessie.

Nou, kom je nog

Eenmaal bij het water moet er natuurlijk eerst geposeerd worden. De meiden drinken altijd vanaf de kant uit het water maar Pongo stapt er helemaal in, zwemt zonodig een rondje en slurpt al zwemmend zijn dorst weg.

Een prachtig hondje!

Pongo is weer een beetje in verhouding. Hij was een tijdje hoger dan dat hij lang was maar nu is het weer goed.

Imre heeft weer een bal gescoord

20 juni:
We hebben Pongo met zijn eten na de uitlaatronde opgesloten in zijn bench. Kennelijk heeft die niet goed dicht gezeten want toen we een paar uur later boven kwamen troffen we een behoorlijke ravage en een pup die daar doorheen dartelde. Achteraf viel de schade nog mee. Ik kan me nog herinneren hoe mijn keuken en gang er uit zagen toen ik Sascha destijds in de keuken achter liet omdat ik het zo zielig vond dat ze in de koude maar voor haar veilige schuur moest terwijl ik was werken. De gordijnen hingen in stukken voor de ramen, de bloempotten en planten lagen kapot op de grond, de jassen hingen in flarden aan de kapstok en van mijn schoenen was niet veel meer over. Nee, dan mogen we nog van geluk spreken.

De pot met de sanseveria

het geschenk van een Faunaland collega

De pot met de sanseveria heeft zijn aanval niet overleefd. Niet zo erg, de pot is al oud de Sanseveria was na het nest ook niet meer wat het zou moeten zijn. Drie jaar geleden heb ik van een collega Faunaland ter gelegenheid van de opening van onze huidige winkel deze schaal met twee glazen gekregen. Misschien dacht Pongo al vast even een beginnetje te maken met het verwijderen van alles wat Faunaland heet zodat we op 1 augustus helemaal Faunaland vrij zijn als we verder gaan als Sascha Diertotaal. Behalve deze schade lagen er nog enkele houten poppetjes op de grond maar die waren verder ongedeerd. Volgende keer eerst maar even checken of het deurtje wel goed gesloten is.